(nieznany) - Spuśćcie nam na ziemskie niwy (Wersja: 1)

1. „Spuśćcie nam na ziemskie niwy Zbawcę z niebios, obłoki!”
Świat przez grzechy nieszczęśliwy, wołał w nocy głębokiej
Gdy wśród przekleństwa, bez Boga, Czart panował śmierć i trwoga.
A ciężkie przewinienia zamkły bramy zbawienia

2. Ale się Ojciec zlitował - Nad nędzną ludzi dolą, -
Syn się chętnie ofiarował, - By spełnił wieczną wolę; -
zaraz Gabryel zstępuje - I Maryi to zwiastuje, -
Iże z Ducha Świętego - Pocznie Syna Bożego.

3. Panna przeczysta w pokorze - Wyrokom się poddaje, -
Iszczą się wyroki Boże - Słowo Ciałem się staje. -
Ach! Ciesz się, Adama plemię, - Zbawiciel zejdzie na ziemię; -
Drżyj, piekło, On twe mocy - W wiecznej pogrąży nocy.

4. Oto się już głos rozchodzi: - Wstańcie, bracia, uśpieni! -
Zbawienie nasze nadchodzi, - Noc się w jasny dzień mieni. -
Precz odtąd dzieła niecnoty, - Wylęgnione wśród ciemnoty: -
Niech każdy z nas w przyszłości - Zbroję wdzieje światłości.

5. Zbawco świata! Szczerze chcemy - Pełnić te powinności, -
Złącz się z nami, niech będziemy - Twymi dziećmi w szczerości!
Wlej, o Jezu miłościwy, - W duszę mą pokój prawdziwy! -
Posiądź i serce moje, - Wszak jestem dziecię Twoje.